H Συμπαραγωγή Ηλεκτρισμού & Θερμότητας (ΣΗΘ) είναι μια πολυσυζητημένη τεχνολογία που, στον αγροτικό τομέα, χρησιμοποιείται κυρίως σε σύγχρονες θερμοκηπιακές μονάδες. Η χρήση της πετυχαίνει δύο βασικούς στόχους:

• Μείωση του κόστους παραγωγής με τους ακόλουθους τρόπους:
  • Mέσω παραγωγής της θερμικής ενέργειας που είναι απαραίτητη για την καλλιέργεια των προϊόντων εντός του θερμοκηπίου.
  • Αξιοποίηση των παραγόμενων καυσαερίων για την παραγωγή CO2 που είναι απαραίτητο στοιχείο για την διαδικασία της φωτοσύνθεσης
• Αύξηση των εσόδων της μονάδας από την πώληση της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας στο εθνικό δίκτυο.

Αναλυτικότερα, η παραγωγή της θερμικής ενέργειας γίνεται με την χρήση της θερμότητας του νερού που χρησιμοποιείται στο ψυκτικό κύκλωμα των μηχανών και με την εκμετάλλευση της θερμότητας των καυσαερίων. Όλη αυτή η θερμότητα, που αλλιώς θα απορριπτόταν στο περιβάλλον, χρησιμοποιείται τώρα για την θέρμανση του θερμοκηπίου μέσω ειδικών διατάξεων. Παράλληλα, χρησιμοποιούνται ειδικοί καταλύτες στην έξοδο των καυσαερίων μέσω των οποίων παράγεται καθαρό CO₂ με σκοπό την απορρόφηση του από τα φυτά ώστε να αναπτύσσονται γρηγορότερα.

Ως καύσιμο για τις μονάδες συμπαραγωγής μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε το φυσικό αέριο είτε κάποια μορφή βιομάζας. Το θέμα της επιλογής του καυσίμου είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος αφού από την τιμή του θα κριθεί κατά πολύ η βιωσιμότητα αυτού του είδους των επενδύσεων. Κατά το αρχικό στάδιο της προμελέτης θα πρέπει να διασφαλισθεί πως θα γίνεται η τροφοδοσία των μονάδων και με τι είδους καύσιμο. Επειδή ακριβώς τα θερμοκήπια βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές είναι απαραίτητο να προηγηθούν συζητήσεις με την ΔΕΠΑ (στην περίπτωση του φυσικού αερίου) ή με παραγωγούς βιομάζας (π.χ. φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή ιδιώτες) για να συγκεκριμενοποιηθεί ο τρόπος και το κόστος προμήθεια καυσίμου.

Η επιλογή ενός συμβούλου είναι καθοριστική για αυτού του είδους τα εγχειρήματα. Οφείλει να γνωρίζει σε βάθος τα τεχνικά ζητήματα που σχετίζονται με την συμπαραγωγή, το νομικό πλαίσιο αδειοδότησης και λειτουργίας αυτών των μονάδων και φυσικά να έχει γνώση των αντικειμενικών δυσκολιών που πιθανώς να συναντήσει ο υποψήφιος επενδυτής. Οι κυριότερες από αυτές είναι:

• Η μεγάλη καθυστέρηση των πληρωμών από την πώληση της ηλεκτρικής ενέργειας,
• Οι αυξημένες τιμές φυσικού αερίου σε σχέση με τις ανάλογες ευρωπαϊκές και
• Η δυσκολία τεχνικής υποστήριξης των μηχανών συμπαραγωγής, σε ορισμένες περιπτώσεις.

Αυτές όμως οι δυσκολίες δεν αναιρούν σε καμία περίπτωση τις θετικές προοπτικές που μπορεί να φέρει η χρήση της συμπαραγωγής στις ελληνικές αγροτικές επιχειρήσεις, αρκεί να έχουν προηγηθεί οι κατάλληλες οικονομοτεχνικές μελέτες και η σωστή διερεύνηση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος στο οποίο θα γίνει η επένδυση.